فندک چیست؟

فندک ابزاری برای ایجاد سوزاندن ماده یا ابزاری دیگر است. فندک معمولاً برای روشن کردن سیگار، پیپ، شعله اجاق و زغال کباب‌پز بکار می‌رود. در لغات فارسی به آن آتش زنه گفته می شود. فندک از یک محفظه فلزی یا پلاستیکی پرشده با مایع آتشگیر (نفت یا گاز مایع)، بخش جرقه‌زن و بخش تعبیه شده برای خاموش کردن آتش تشکیل شده است. حال باید بدانیم که اجزای تشکیل دهنده فندک چیست؟ یکی از اجزای آن بدنه می باشد که دارای جنس هایی مثل پلاستیک، فلز می باشد. بخش دیگر مخزن، که با نفت یا گاز پر می شود و قسمت آخر بخش جرقه زن که وظیفه تولید آتش را دارد.

تاریخچه فندک

تاریخچه فندک. امروز وقتی صحبت از تاریخچه فندک میشود اولین نامی که در ذهن ما می نشیند نام زیپو است. یکی از قدیمیترین کمپانیهایی که در زمینه فندک فعالیت میکند و درسال 1932 شروع به فعالیت کرده.فندکی که در باد خاموش نمیشود و همچنان از بنزین استفاده میکند. اما قبل از زیپو ما با چه چیزی روبرو هستیم در صنعت فندک؟ باید گفت که بیش از 100 سال قبل از زیپو، اولین تلاشهای بشر آغاز شده بود برای کنترل آتش. امروزه در اختیار داشتن آتش جزو بدیهی ترین دانشها در دست بشر است. تا قبل از 1823هنوز هیچ دستگاهی که بتوان با آن آتش درست کرد وجود نداشت. در همه جای دنیا مردم با شیوه های سنتی تولید آتش میکردند که این کار زمان زیادی را به خود اختصاص میداد. باید گفت که اولین فندک زاده انقلاب صنعتی بود. تمامی تلاشها در این زمینه نافرجام مانده بود تا در سال 1823 شیمیدان آلمانی یوهان دوبراینر موفق شد یک آتش زنه اختراع کند که تولید حرارت میکرد. این اختراع بسیار خطرناک و غیر ایمن بود.حرارتی که تولید میشد، حاصل واکنشهای شیمیایی بود که در یک ظرف شیشه ای انجام میشد و هیدروژن آزاد میکرد و بعد در اثر برخورد به اسفنج پلاتینیوم و اکسیژن هوا یک شعله خفیف ایجاد میکرد.  کاملا واضح است که این محصول یک فندک کاربردی و قابل حمل نبوده و بیشتر یک مدل رومیزی و مخصوص استفاده در خانه ها و آزمایشگاهها و کارگاه ها بوده.

اما با جهش دوران صنعتی در قرن بیستم فندکها نیز تغییر شکل دادند و تبدیل به اشیایی شدند قابل حمل و کاربردی، اینبار هم دست یک شیمیدان در کار بود. کارل اوئر فون ولسباخ اتریشی در اوایل سالهای 1900 میلادی از طریق گسترش دادن دانش در زمینه سنگهای چخماق و استفاده از سوختی مبتنی بر نفت توانست انقلابی در زمینه تولید فندک ایجاد کند که تا همین امروز هم ادامه دارد. فندکهای ابتدایی که در دهه های آغازین تولید میشدند به دو صورت جیبی و رومیزی عرضه میشدند. فندکهای رومیزی جثه ای بزرگتر داشتند و برای استفاده در خانه ها در نظر گرفته شده بودند. کمپانیهای بسیاری تولید فندک چخماقی را آغاز کردند. فندکهای چخماقی که امروزه با قیمتهای بسیار بالا بین کلکسیونر های فندک مبادله می شوند. بیشتر این محصولات بین سالهای 1900 تا 1930  در اروپا، جایی که اولین فندک ساخته شده بود و پیشرفت کرده بود.

در دهه 30 همیشه این ایده وجود داشت که چه چیزی میتواند جایگزین سوخت نفتی فندکها شود. در این سالها تلاشهایی انجام شد. از آن جمله میشود به فندک الکتریکی “اِی ال لایتر” اشاره کرد که سال 1935 در شیکاگو تولید شد. فندکهای برقی به همراه یک بسته سیگار عرضه میشدند. اما با اقبال مواجه نبودند و کم کم جای خود را به فندکهای “برقی حرارتی” دادند و در ماشینها استفاده شدند. استفاده از بنزین همچنان مرسوم بود تا در سال 1950 و چند سال پس از جنگ جهانی دوم، خانواده کورچا صاحب کمپانی فلامینیر، برای اولین بار فندکی را تحت نام “کریلیون” با گاز بوتان پر کردند. فندکی که کمی بعدتر تحت لیسانس شرکت “پن پارکر” که تولید خودکار و نوشت افزار انجام میداد با نام “پارکر فلامینیر” عرضه شد.